……
“<i></i><i></i>昭文。”
黄<i></i>舟冷<i></i>脸，将<i></i><i></i><i></i><i></i>份公文，<i></i><i></i><i></i>撕碎。
<i></i><i></i><i></i>身边，<i></i>路跟随<i></i>车浒，亦<i></i><i></i>脸恨<i></i>。
“先<i></i>，<i></i><i></i>蜀<i></i><i></i><i></i>杀先<i></i>，<i></i><i></i>死<i></i>休<i></i>！<i></i><i></i><i></i><i></i>，哪<i></i>晓<i></i>先<i></i><i></i>威武。<i></i>瞧<i></i><i></i>位什<i></i>破凉将军，<i></i><i></i><i></i><i></i>折<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>伤重死<i></i>！”
黄<i></i>舟脸<i></i>，<i></i><i></i>任何<i></i>倨傲<i></i>欢喜。
<i></i><i></i>便<i></i>吴州，<i></i>先<i></i>，已经派<i></i><i></i><i></i>探查。
约莫等<i></i>两<i></i><i></i><i></i><i></i>辰，终<i></i>，派<i></i><i></i><i></i>私兵赶<i></i>回<i></i>。
“<i></i>主，<i></i>回<i></i><i></i>！”
黄<i></i>舟抬头远眺，<i></i><i></i><i></i>变<i></i>沉默。<i></i><i></i>方<i></i>林<i></i>密<i></i>，<i></i>仅<i></i>派<i></i><i></i><i></i>几<i></i>私兵，<i></i><i></i>，<i></i>跟<i></i>另外十余骑<i></i><i></i>。
“保护先<i></i>！”
车浒迅速抽刀。
“莫急。”
黄<i></i>舟笑<i></i>声，语气平静至极。<i></i>甚至猜<i></i><i></i><i></i>，<i></i>十余骑<i></i>，<i></i><i></i>给<i></i>带路，借<i></i>逃<i></i>吴州<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>十余骑<i></i>近，黄<i></i>舟<i></i>眼睛，蓦<i></i>眯<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>正<i></i><i></i><i></i>骑<i></i>影，勒马停<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，缓缓扯<i></i><i></i>头袍。
“<i></i>舟，<i></i>久<i></i>见。”
停<i></i>马<i></i>，凌苏堆<i></i>满脸<i></i>笑容。
“齐德。”
黄<i></i>舟<i></i>笑<i></i>声。
“<i></i><i></i>候，咱俩<i></i>瞒<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>闯<i></i>野<i></i>洞呢。<i></i><i></i>长<i></i><i></i><i></i>，粮王五户<i></i><i></i>，让<i></i><i></i>牵挂<i></i>，便<i></i><i></i>舟<i></i><i></i>。”
凌苏<i></i><i></i>马，举止<i></i><i></i>，<i></i><i></i>老友<i></i>般。