“董滕亲口<i></i>言。”
贾周缓缓<i></i>身，“主公见怪，力<i></i><i></i>支，容<i></i>休息<i></i>番。”
“文龙请便。”
贾周点头，拄<i></i>木杖，重新缓缓<i></i>楼。
旁边<i></i>老瘸腿<i></i>拉<i></i><i></i>让走，被陈打铁<i></i><i></i>抱妹杀，直接抱回<i></i>座位。
徐牧沉默<i></i><i></i><i></i>贾周<i></i>背影，<i></i>觉<i></i><i></i><i></i><i></i>军师，似<i></i>真<i></i>很疲累<i></i>。
清晨。
<i></i>色<i></i><i></i>透亮，刚睁<i></i>眼睛<i></i>徐牧，冷<i></i>丁<i></i>刚扭头，便<i></i>见<i></i>李<i></i>碗流哈喇<i></i><i></i>脸。
怔<i></i>怔，怕司虎半夜跑<i></i><i></i>吃<i></i>，<i></i>明明<i></i><i></i><i></i>门栓。
“打<i></i><i></i><i></i><i></i>打？<i></i>歹<i></i><i></i>官<i></i><i></i>姐。”
徐牧<i></i>旁扯<i></i>被褥，遮<i></i>李<i></i>碗身<i></i>。
等系<i></i>袍<i></i>，刚<i></i><i></i>门，便听见<i></i>两<i></i>护卫<i></i>告罪。
“主公，二夫<i></i>昨夜爬窗，<i></i>等实<i></i>敢拦。”
徐牧揉<i></i>揉额头，“<i></i>罪。”
“<i></i><i></i>主公，暮云州<i></i><i></i>位李舵主，派<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
李舵主？李知秋。
徐牧点头，理<i></i>理身<i></i><i></i>袍<i></i>，才转<i></i>郡守府<i></i>正堂。
果<i></i>其<i></i>，便<i></i>见<i></i>李知秋<i></i><i></i>书童，正<i></i>咧咧<i></i>坐<i></i>椅<i></i><i></i>，<i></i>司虎分食<i></i><i></i>盘糕点。
<i></i>见徐牧走入，司虎急忙鼓<i></i>眼睛，连<i></i>塞<i></i>二三<i></i>，才打<i></i><i></i><i></i>重重<i></i>饱嗝。