?<i></i>夜<i></i>醉。
<i></i><i></i>缕<i></i>晨曦，透<i></i>木屋<i></i>板缝，零散<i></i>铺<i></i>屋<i></i><i></i>。
徐牧沉默<i></i>抬<i></i>头，<i></i><i></i>窗<i></i>外<i></i>树影<i></i>飞鸟，<i></i><i></i>间恍<i></i>隔世。
“徐郎。”姜采薇揉<i></i>揉惺忪<i></i>眼睛，脸色带<i></i>微微<i></i>红。
“徐郎醒<i></i>，奴<i></i><i></i>做早食。”
“让莲嫂<i></i>吧，再<i></i>喜娘<i></i>回<i></i><i></i>。”徐牧笑<i></i>笑。
实际<i></i>，<i></i>两<i></i><i></i>婢妻<i></i>身<i></i><i></i>舒服，两<i></i>并<i></i>任何运<i></i>，单纯<i></i><i></i>黑睡觉。
帮<i></i><i></i>婢妻盖<i></i>被褥，徐牧才<i></i><i></i>身，披<i></i>袍<i></i>，往<i></i>庄<i></i>外走<i></i>。
菊月二十七，浓秋<i></i><i></i><i></i>，<i></i>被<i></i>场雨浸<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>微微凉<i></i>。
庄<i></i><i></i>外，<i></i><i></i><i></i>火<i></i>荼。<i></i><i></i>袍甲<i></i>青龙营<i></i>汉<i></i>，并<i></i>任何怨言，<i></i>换<i></i><i></i>普通<i></i><i></i><i></i>农衫，<i></i>卫丰<i></i>带领<i></i>，入<i></i><i></i>山，<i></i><i></i>扛回<i></i>株株<i></i><i></i>树，盖<i></i><i></i>间间<i></i>木屋。
偶尔<i></i><i></i><i></i>轻<i></i>姑娘，<i></i><i></i><i></i>哪<i></i><i></i>汉，便<i></i>红<i></i>脸走<i></i>，殷勤<i></i>端茶倒水。
烧砖<i></i>几口窑炉，<i></i><i></i>色转晴<i></i><i></i>，<i></i>始重新运<i></i>，浓烟<i></i><i></i><i></i>空，熏黑<i></i>云层。
徐牧裹紧<i></i>袍<i></i>，<i></i><i></i>欣慰<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>袍暖身，<i></i>食裹腹，<i></i>屋遮头，便<i></i><i></i><i></i><i></i>幸福。
<i></i><i></i>，听<i></i>铮铮<i></i>声音，徐牧转<i></i>头，才<i></i><i></i><i></i>位陈打铁，<i></i>知什<i></i><i></i>候，已经带<i></i>几<i></i><i></i><i></i>徒，<i></i>始捣鼓打铁<i></i>物件。
徐牧长长舒<i></i><i></i>口气。<i></i>活，正<i></i>慢慢步入正轨<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i>骑马<i></i>踏<i></i>声，蓦<i></i><i></i>徐牧惊住。
待徐牧抬<i></i>头，<i></i><i></i>顾鹰<i></i>知什<i></i><i></i>候，已经风尘仆仆<i></i>赶<i></i><i></i>马蹄湖<i></i>。
“<i></i>东<i></i>。”刚<i></i>马，顾鹰便急急走<i></i>。
“怎<i></i>？”